DOLUNAYDAN ARDA KALANLAR

🌕🌕🌕
O
Öyle bir yol ki
Gözünün alabildiğine karanlık ,ıssız uzun ve içerde ilerledikçe zorlandığın…
Baltayı taşa vurduğun
vurdukça acıta acıta aralanan
🌏🌍🌏🌍

Çok derinlerde
iki hatta üç tane bıçak çaprazlama durdu
Sırtı kalın bir Çakı keskinliğinde…
değişiyor
değişiyor
çok belli sen o eski sen değilsin artık!

O kadar hızlı ve kesin bir çizgiyle hatlar çiziyor ki
orda durup duran
tüm şeffaflığına rağmen yıllardır göremediğin gerçekler aralandı
dağıldı perdelenen sis bulutları
Ve gözlerin açıldı sonunda
Açılırken her bir bıçak hançerledi seni
İşte şoktasın
Yavaş yavaş Şoktan çıktığıdında ;sen o eski sen değilsin artık
😞😞😞
soldan ,sağdan ortadan üstten duyduğun sesler
hissettiğin,
ne olduğunu tahmin bile edemediğin ,aniden aydınlanıveren karanlık gölgeler ;
sessiz çığlığının sesi oluveriyor
Göremediğin şey burnunun dibindeymiş meğer.
görmüş olsan bike
“görmemezlikten gelme
asaletin kuralı “
sanmışın
ne çok idare etmişin
çoktan çözülmüş
tutmaya çalıştığın o ipler
🥰😌
her şey film sahnesi gibi ayan beyan ortada sadece ipi gevşetmeye bakarmış iş
Bir de ipi sağlam sanırmışsın
oyda ki ipin bütün gücü sendenmiş taraf olduğun vakit gerçekler su yüzüne çıktı işte
kendin olmak mı?
taraf olmak mı ?
hayatta neler gördün sen…
Bu da geçer der
Acının içinden geçersin
kanırta kanırta söke söke
“üzülmem deme hiç” gerekiyorsa üzülürsünde
Lakin
“içimdeBir yerlerde çatlak vardı sızdırıyordu o çatlağın olduğu yer patladı gitti” der yoluna devam edersin.
…evet
bu dolunay yüreklere bu hisleri verdi işte  sevgiyle
               Ayşegül Sonuk Özhan